u Preševskoj Dolini

Evropski parlament

Evropski parlament je zatražio nezavisnu istragu o pasivizaciji Albanaca u Srbiji. Evropski parlament u stavu 79 navodi da je „duboko zabrinut zbog tvrdnji i studija koje pokazuju da srpske vlasti zloupotrebljavaju zakon o prebivalištu građana i sistematski pasiviziraju adrese prebivališta državljana – pripadnika albanske nacionalne manjine, koji žive na jugu Srbije“.

RAPORTO PASIVIZIMIN

MBYLL FAQEN

I OSNOVNE ODREDBE

Član 1

Ovim zakonom uređuje se prijavljivanje i odjavljivanje prebivališta, prijavljivanje i odjavljivanje boravišta, prijavljivanje privremenog boravka u inostranstvu, nadležnost i način vođenja odgovarajućih evidencija.

Član 2

Pravo na prebivalište u Republici Srbiji, u smislu ovog zakona, imaju svi građani Republike Srbije koji stalno žive na teritoriji Republike Srbije.

Član 3

Izrazi upotrebljeni u ovom zakonu imaju sledeće značenje:

1) građanin je državljanin Republike Srbije;

2) prebivalište je mesto u kome se građanin nastanio sa namerom da u njemu stalno živi, odnosno mesto u kome se nalazi centar njegovih životnih aktivnosti, profesionalnih, ekonomskih, socijalnih i drugih veza koje dokazuju njegovu trajnu povezanost s mestom u kome se nastanio;

3) boravište je mesto u kome građanin privremeno boravi van mesta svog prebivališta duže od 90 dana;

4) adresa stanovanja podrazumeva grad, opštinu, naseljeno mesto, ulicu ili trg, kućni broj, sprat i broj stana, u skladu s propisima kojima se uređuje teritorijalna organizacija;

5) pasiviziranje adrese je označavanje u evidenciji nadležnog organa da građanin ne stanuje na adresi prijavljenog prebivališta ili boravišta;

6) nadležni organ je teritorijalno nadležna područna organizaciona jedinica ministarstva nadležnog za unutrašnje poslove, prema prebivalištu ili boravištu lica;

7) inostranstvo je svako mesto van teritorije Republike Srbije.

Član 4

Punoletni građani su dužni da prijave i odjave svoje prebivalište, prijave i odjave boravište, kao i da prijave privremeni boravak u inostranstvu i povratak iz inostranstva, kada je to određeno ovim zakonom.

Prijavu i odjavu prebivališta, odnosno prijavu i odjavu boravišta za maloletno lice ili lice bez poslovne sposobnosti, podnosi njegov roditelj, odnosno staratelj ili drugi zakonski zastupnik.

Ako roditelji nemaju istu adresu stanovanja, prijavu i odjavu podnosi jedan od roditelja uz saglasnost drugog roditelja ili roditelj koji u skladu sa zakonom samostalno vrši roditeljsko pravo.

Član 5

Prijava i odjava prebivališta i boravišta, kao i prijava privremenog boravka u inostranstvu i povratka iz inostranstva podnosi se nadležnom organu u mestu u kome se prijavljuje ili iz koga se odjavljuje prebivalište ili boravište.

Prijave i odjave prebivališta, boravišta kao i prijava privremenog boravka u inostranstvu i povratka iz inostranstva mogu se podneti i u elektronskom obliku i smatraju se urednim ako su podnete sa ličnom kartom koja poseduje kvalifikovani elektronski sertifikat za digitalno potpisivanje.

Član 6

Prilikom prijavljivanja i odjavljivanja prebivališta i boravišta, kao i prijave privremenog boravka u inostranstvu i povratka iz inostranstva, građani su dužni da daju istinite podatke.

Član 7

U postupku odlučivanja o prijavi i odjavi prebivališta, prijavi i odjavi boravišta, kao i izdavanja uverenja, potvrda i drugih isprava o činjenicama iz evidencija, primenjuju se odredbe zakona kojim se uređuje opšti upravni postupak, ako ovim zakonom nije drugačije određeno.

Član 8

Odredbe ovog zakona primenjuju se na strance, koji na osnovu posebnog zakona imaju obavezu prijavljivanja i odjavljivanja prebivališta i boravišta, ako tim zakonom nije drugačije određeno.

II POSEBNE ODREDBE

Prijava prebivališta

Član 9

Građanin je dužan da nadležnom organu prijavi svoje prebivalište u roku od osam dana od dana nastanjenja na adresi na kojoj prijavljuje prebivalište.

Prijava prebivališta za maloletno lice podnosi se u roku od tri meseca od njegovog rođenja, odnosno osam dana od dana nastanjenja na adresi na kojoj prijavljuje prebivalište.

Prijava prebivališta za lice bez poslovne sposobnosti podnosi se u roku od osam dana od dana nastanjenja na adresi na kojoj se prijavljuje prebivalište.

Prijava prebivališta na novoj adresi stanovanja ujedno znači i odjavu prethodnog prebivališta na teritoriji Republike Srbije.

Član 10

Uz prijavu prebivališta, lice starije od 16 godina dužno je da priloži ličnu kartu, kao i druge isprave i dokaze značajne za prijavljivanje prebivališta.

Uz prijavu prebivališta za lice mlađe od 16 godina koje ne poseduju ličnu kartu, podnosilac prijave prilaže izvod iz matične knjige rođenih.

Za upotrebu isprava iz st. 1. i 2. ovog člana koje ne sadrže istinite podatke odgovorno je lice koje ih stavi u pravni saobraćaj.

Član 11

Građanin može prijaviti prebivalište po osnovu prava svojine na stanu, ugovora o zakupu stana ili drugom pravnom osnovu.

Ukoliko građanin ne može prijaviti prebivalište po osnovu navedenom u stavu 1. ovog člana, nadležni organ mu rešenjem utvrđuje prebivalište na adresi:

1) njegovog stalnog stanovanja, ako su ispunjeni drugi uslovi propisani zakonom;

2) prebivališta njegovog supružnika ili vanbračnog partnera;

3) prebivališta njegovih roditelja;

4) ustanove u kojoj je trajno smešten ili centra za socijalni rad na čijem području se nalazi, uz prijavu građanina toj ustanovi, odnosno centru da će njegova adresa biti na adresi ustanove odnosno centra.

Na rešenje iz stava 2. ovog člana može se izjaviti žalba ministarstvu nadležnom za unutrašnje poslove u roku od osam dana od dana prijema rešenja.

Žalba protiv rešenja iz stava 2. ovog člana ne odlaže izvršenje rešenja.

Obrazac prijave iz stava 2. tačka 4) ovog člana propisuje ministar nadležan za unutrašnje poslove, uz saglasnost ministra nadležnog za socijalnu politiku.

Član 12

Podatak o prebivalištu upisuje se u ličnu kartu lica koje se prijavljuje.

Podnosiocu prijave prebivališta za lice mlađe od 16 godina izdaje se odgovarajuća potvrda.

Član 13

Nadležni organ rešenjem odbija prijavu prebivališta ako se ne može utvrditi da građanin ima nameru da stalno stanuje na adresi koju prijavljuje.

Na rešenje iz stava 1. ovog člana može se izjaviti žalba ministarstvu nadležnom za unutrašnje poslove u roku od osam dana od dana prijema rešenja.

Žalba protiv rešenja iz stava 1. ovog člana ne odlaže izvršenje rešenja.

Odjava prebivališta

Član 14

Građanin je dužan da odjavi prebivalište ako se iseljava iz Republike Srbije u inostranstvo.

Licu koje odjavljuje prebivališta izdaje se odgovarajuća potvrda.

Prijava i odjava boravišta

Član 15

Građanin je dužan da prijavi boravište nadležnom organu po mestu boravišta u roku od osam dana od dana dolaska u mesto boravišta.

Prijava boravišta važi do isteka vremena navedenog u prijavi, a najduže dve godine.

Licu koje prijavljuje boravište izdaje se odgovarajuća potvrda.

U postupku prijave boravišta primenjuju se odredbe ovog zakona kojima se uređuje postupak prijave prebivališta.

Član 16

Građanin odjavljuje boravište nadležnom organu po mestu boravišta, neposredno pre odlaska iz mesta boravišta.

Licu koje odjavljuje boravište izdaje se odgovarajuća potvrda.

Ako građanin ne odjavi boravište, smatra se da je boravište prestalo pošto istekne vreme navedeno u prijavi.

Ako u prijavi nije navedeno vreme trajanja boravka, a boravište nije odjavljeno, prijava boravišta važi dve godine od dana prijave, nakon čega je građanin dužan da ponovo prijavi boravište ako i dalje boravi u mestu u kome je imao prijavljeno boravište.

Član 17

Ukoliko građanin koji ima pravo na ličnu kartu nema prijavljeno prebivalište niti boravište na teritoriji Republike Srbije, niti mu se u skladu sa članom 11. ovog zakona može rešenjem utvrditi prebivalište, radi izdavanja lične karte rešenjem mu se utvrđuje boravište.

Boravište utvrđeno rešenjem iz stava 1. ovog člana može trajati najduže dve godine od dana kada je utvrđeno, odnosno od dana kada je izdata lična karta.

Pasiviziranje prebivališta i boravišta

Član 18

Na zahtev suda, organa državne uprave, drugog organa ili organizacije, kao i drugog pravnog ili fizičkog lica, koje ima opravdan pravni interes, nadležni organ vrši proveru činjenice stalnog stanovanja, odnosno privremenog boravka na adresi na kojoj je građanin prijavio prebivalište, odnosno boravište.

Ako utvrdi da građanin ne stanuje na adresi na kojoj ima prijavljeno prebivalište, odnosno boravište ili ako utvrdi da je prilikom prijave prebivališta, odnosno boravišta dao neistinite podatke, nadležni organ donosi rešenje kojim pasivizira adresu prebivališta, odnosno boravišta.

Pošto je nadležni organ pasivizirao adresu prebivališta, odnosno boravišta, građanin koji živi na teritoriji Republike Srbije dužan je da prijavi prebivalište i adresu na kojoj stanuje u roku od osam dana od dana prijema rešenja iz stava 2. ovog člana.

Ako građanin ne prijavi prebivalište na način predviđen u stavu 3. ovog člana, nadležni organ mu utvrđuje prebivalište u skladu sa članom 11. stav 2. ovog zakona.

Na rešenja iz st. 2. i 4. ovog člana može se izjaviti žalba ministarstvu nadležnom za unutrašnje poslove u roku od osam dana od dana prijema rešenja.

Nadležni organ će, po službenoj dužnosti, pasivizirati adresu prebivališta, odnosno boravišta, u slučaju prestanka državljanstva Republike Srbije ili smrti građanina.

Prijava privremenog boravka u inostranstvu i povratka iz inostranstva

Član 19

Građani koji odlaze u inostranstvo s namerom da neprekidno borave u inostranstvu duže od 90 dana dužni su da, pre odlaska, nadležnom organu prijave privremeni boravak u inostranstvu.

Građani koji odu u inostranstvo s namerom da neprekidno borave u inostranstvu ne duže od 90 dana, a svoj boravak produže, dužni su da privremeni boravak u inostranstvu duži od 90 dana prijave nadležnom organu, preko diplomatsko-konzularnog predstavništva.

Građani iz st. 1. i 2. ovog člana dužni su da prijave povratak u zemlju u roku od osam dana od dana povratka u mesto prebivališta.

U slučajevima iz st. 1-3. ovog člana građani su dužni da podnesu prijavu i za maloletna lica ukoliko ona putuju sa njima.

Podnosiocu prijave privremenog boravka u inostranstvu i povratka iz inostranstva izdaje se odgovarajuća potvrda.

Obaveštavanje nadležnog organa

Član 20

Organ nadležan za izvršenje krivičnih sankcija dužan je da obavesti nadležni organ na čijoj teritoriji osuđeno lice ima prebivalište da je osuđeno lice smešteno, odnosno otpušteno sa izdržavanja kazne čim to lice stupi na izdržavanje kazne, odnosno neposredno nakon što je otpušteno, a nadležni organ taj podatak unosi u evidenciju prebivališta.

Član 21

Pravno lice, preduzetnik i fizičko lice koje pruža usluge smeštaja dužno je da vodi evidenciju dolazaka i odlazaka građana u skladu s propisima kojima se uređuje oblast turizma.

Lice koje pruža usluge smeštaja dužno je da stavi na uvid podatke iz evidencije iz stava 1. ovog člana policijskom službeniku, na njegov zahtev.

Član 22

Građani koji primaju na stanovanje lica koja su obavezna da prijave prebivalište, odnosno boravište, dužni su da omoguće da ta lica budu prijavljena i da im učine dostupnim svu neophodnu dokumentaciju za prijavljivanje prebivališta, odnosno boravišta.

Član 23

Nadzor nad sprovođenjem propisa o prijavljivanju i odjavljivanju prebivališta, kao i prijavljivanju i odjavljivanju boravišta, vrši ministarstvo nadležno za unutrašnje poslove.

Evidencija prebivališta, boravišta i privremenog boravka u inostranstvu

Član 24

Evidencije prebivališta, boravišta i privremenog boravka u inostranstvu vodi ministarstvo nadležno za unutrašnje poslove, u elektronskom obliku.

Prebivalište građana evidentira se u evidenciji o izdatim ličnim kartama, koja ujedno služi i kao evidencija prebivališta, ili se o tome vodi posebna evidencija.

Evidencija privremenog boravka u inostranstvu je sastavni deo evidencije prebivališta.

Evidencija prebivališta i boravišta građana je jedinstvena i sadrži sledeće podatke: jedinstveni matični broj građana, ime i prezime, rođeno prezime, pol, datum i mesto rođenja, ime i prezime oba roditelja, odnosno staratelja, jedinstveni matični broj roditelja, odnosno staratelja, adresu prebivališta (boravišta, prebivališta u inostranstvu), zanimanje, državljanstvo, bračno stanje i datum prijave, odnosno odjave prebivališta, boravišta ili privremenog boravka u inostranstvu i povratka iz inostranstva.

Evidencije prebivališta i boravišta građana čuvaju se trajno.

Član 25

Na zahtev građanina nadležni organ izdaje uverenje o njegovom prebivalištu ili boravištu, koje predstavlja javnu ispravu i sadrži podatke iz evidencije prebivališta i boravišta građana.

Građanin ima pravo da traži ispravku netačnih i zastarelih podataka koji se na njega odnose.

Na zahtev suda, organa državne uprave, drugog organa ili organizacije, kao i drugog pravnog ili fizičkog lica, koje ima opravdan pravni interes, nadležni organ je dužan da dostavi tražene podatke iz evidencije prebivališta i boravišta građana, u skladu s propisima o zaštiti podataka o ličnosti.

Nadležni organ može podatke iz evidencije prebivališta i boravišta građana davati državnim i drugim organima i organizacijama, kao i drugim pravnim i fizičkim licima, pod sledećim uslovima:

1) ako su zakonom ili drugim propisima ovlašćeni da traže i primaju te podatke;

2) ako su im ti podaci neophodni za izvršavanje poslova iz njihove nadležnosti;

3) ako obezbeđuju zaštitu ličnih podataka.

Član 26

Podzakonske akte kojima se bliže uređuje postupak prijavljivanja i odjavljivanja prebivališta i boravišta građana, prijavljivanja privremenog boravka u inostranstvu i povratka iz inostranstva, pasiviziranja prebivališta i boravišta, obrasce i način vođenja evidencija, donosi ministar nadležan za unutrašnje poslove.

III KAZNENE ODREDBE

Član 27

Novčanom kaznom od 10.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj fizičko lice:

1) ako ne prijavi prebivalište u roku utvrđenom u članu 9. st. 1-3. ovog zakona;

2) ako ne odjavi prebivalište u slučaju iseljenja iz Republike Srbije (član 14. stav 1. ovog zakona);

3) ako ne prijavi boravište u roku utvrđenom u članu 15. stav 1. ovog zakona;

4) ako ne prijavi prebivalište i adresu na kojoj stanuje u roku od osam dana od dana prijema rešenja o pasiviziranju adrese prebivališta, odnosno boravišta (član 18. stav 3. ovog zakona);

5) ako ne prijavi privremeni boravak u inostranstvu duži od 90 dana ili ako ne prijavi povratak u zemlju, u skladu sa članom 19. st. 1-4. ovog zakona;

6) ako policijskom službeniku ne stavi na uvid evidenciju dolazaka i odlazaka građana (član 21. stav 2. ovog zakona);

7) ako primi na stanovanje lica koja su obavezna da prijave prebivalište, odnosno boravište, a ne učine im dostupnim svu neophodnu dokumentaciju za prijavljivanje prebivališta, odnosno boravišta (član 22. ovog zakona).

Za prekršaj iz stava 1. tačka 6) ovog člana kazniće se pravno lice novčanom kaznom u iznosu od 100.000 do 300.000 dinara.

Za prekršaj iz stava 1. tačka 6) ovog člana kazniće se odgovorno lice u pravnom licu novčanom kaznom u iznosu od 30.000 do 150.000 dinara.

Za prekršaj iz stava 1. tačka 6) ovog člana kazniće se preduzetnik novčanom kaznom u iznosu od 50.000 do 300.000 dinara.

IV PRELAZNE I ZAVRŠNE ODREDBE

Član 28

Građani koji su prijavili prebivalište u Republici Srbiji po propisima koji su važili do dana stupanja na snagu ovog zakona nisu dužni da ponovo prijave svoje prebivalište.

Član 29

Državljanima bivših republika SFRJ ili državljanima druge države nastale na teritoriji bivše SFRJ, koji nemaju državljanstvo Republike Srbije, a imaju prijavljeno prebivalište na teritoriji Republike Srbije, nadležni organ će pasivizirati adresu prebivališta u Republici Srbiji po isteku važenja lične karte izdate od nadležnih organa u Republici Srbiji.

Član 30

Građani koji su prijavili boravište na teritoriji Republike Srbije pre stupanja na snagu ovog zakona dužni su da prijave boravište u skladu sa odredbama ovog zakona u roku od godinu dana od dana stupanja na snagu ovog zakona.

Član 31

Propisi za sprovođenje ovog zakona doneće se u roku od šest meseci od dana stupanja na snagu ovog zakona, osim propisa iz člana 11. stav 5. ovog zakona koji će biti donet u roku od tri meseca od dana stupanja na snagu ovog zakona.

Do donošenja podzakonskih propisa na osnovu ovog zakona, primenjuju se podzakonski propisi doneti na osnovu zakona koji je bio na snazi do dana stupanja na snagu ovog zakona, ukoliko nisu u suprotnosti sa odredbama ovog zakona.

Član 32

Danom stupanja na snagu ovog zakona prestaje da važi Zakon o prebivalištu i boravištu građana ("Službeni glasnik SRS", br. 42/77 - prečišćen tekst i 25/89 i "Službeni glasnik RS", br. 53/93 - dr. zakon, 67/93 - dr. zakon, 48/94 - dr. zakon i 101/05 - dr. zakon).

Član 33

Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u "Službenom glasniku Republike Srbije".

I DISPOZITAT THEMELORE

Neni 1

Ky ligj rregullon lajmërimin dhe çlajmërimin e vendbanimit, lajmërimin dhe çlajmërimin e vendqëndrimit, lajmërimin e qëndrimit të përkohshëm jashtë vendit, kompetencat dhe mënyrën e mbajtjes së evidencës përkatëse.

Neni 2

Sipas këtij ligji, të gjithë shtetasit e Republikës së Serbisë të cilët në mënyrë të përhershme jetojnë në territorin e Republikës së Serbisë kanë të drejtën e vendbanimit në Republikën e Serbisë.

Neni 3

Termat e përdorur në këtë ligj kanë këto kuptime: 1) qytetari është shtetas i Republikës së Serbisë; 2) vendbanimi është vendi ku shtetasi është vendosur me qëllim të banimit të përhershëm, gjegjësisht vendi ku ndodhet qendra e veprimtarisë së tij jetësore, lidhjeve profesionale, ekonomike, sociale dhe të tjera, të cilat dëshmojnë lidhjen e tij të përhershme me vendin ku ai është vendosur për të banuar; 3) vendqëndrimi është vendi ku shtetasi qëndron përkohësisht jashtë vendbanimit të tij më shumë se 90 ditë; 4) adresa e banimit nënkupton qytetin, komunën, qytezën, rrugën ose sheshin, numrin e shtëpisë, katin dhe numrin e banesës, në pajtim me dispozitat që rregullojnë organizimin territorial; 5) pasivizimi i adresës është të shenjuarit në evidencën e organit kompetent se qytetari nuk jeton në adresën e vendbanimit ose vendqëndrimit të lajmëruar; 6) organi kompetent është njësia organizative territoriale e ministrisë kompetente për punë të brendshme për zonën e caktuar, sipas vendbanimit ose vendqëndrimit të personit; 7) jashtë vendit është çdo vend jashtë territorit të Republikës së Serbisë.

Neni 4

Qytetarët e moshës madhore janë të obliguar ta lajmërojnë dhe çlajmërojnë vendbanimin e tyre, ta lajmërojnë dhe çlajmërojnë vendqëndrimin e tyre, si dhe ta lajmërojnë qëndrimin e përkohshëm jashtë vendit dhe kthimin nga jashtë, kur kjo përcaktohet me këtë ligj. Lajmërimin dhe çlajmërimin e vendbanimit, gjegjësisht lajmërimin dhe çlajmërimin e vendqëndrimit për të miturin ose personin pa zotësi të veprimit, e paraqet prindi i tij, përkatësisht kujdestari ose përfaqësuesi tjetër ligjor. Nëse prindërit nuk kanë të njëjtën adresë banimi, lajmërimi dhe çlajmërimi bëhet nga njëri prej prindërve me pëlqimin e prindit tjetër ose këtë e bënë prindi, i cili, në përputhje me ligjin, ushtron në mënyrë të pavarur të drejtat prindërore.

Neni 5

Lajmërimi dhe çlajmërimi i vendbanimit dhe vendqëndrimit, si dhe lajmërimi i qëndrimit të përkohshëm jashtë vendit dhe i kthimit nga jashtë, i dorëzohet organit kompetent në vendin ku është regjistruar ose çregjistruar vendbanimi ose vendqëndrimi. Aplikimet për lajmërimin dhe çlajmërimin e vendbanimit, vendqëndrimit, si dhe aplikimet për qëndrim të përkohshëm jashtë vendit dhe kthim nga jashtë, mund të dorëzohen në formë elektronike dhe konsiderohen të vlefshme nëse dorëzohen me kartë identiteti që ka certifikatë elektronike të kualifikuar për nënshkrim dixhital.

Neni 6

Me rastin e lajmërimit dhe çlajmërimit të vendbanimit dhe vendqëndrimit, si dhe lajmërimit të qëndrimit të përkohshëm jashtë vendit dhe kthimit nga jashtë, qytetarët janë të detyruar të japin të dhëna të vërteta.

Neni 7

Në procedurën e vendosjes për lajmërimin dhe çlajmërimin e vendbanimit, lajmërimin dhe çlajmërimin e vendqëndrimit, si dhe lëshimin e çertifikatave, vërtetimeve dhe dokumenteve të tjera mbi faktet nga evidenca, zbatohen dispozitat e ligjit që rregullojnë procedurën e përgjithshme administrative, përveç nëse me këtë ligj është përcaktuar ndryshe.

Neni 8

Dispozitat e këtij ligji zbatohen për të huajt, të cilët, në bazë të një ligji të veçantë, janë të obliguar ta lajmërojnë dhe çlajmërojnë vendbanimin dhe vendqëndrimin e tyre, përveç nëse me atë ligj parashikohet ndryshe.

II DISPOZITAT E VEÇANTA

Lajmërimi i vendbanimit

Neni 9

Qytetari është i obliguar ta lajmëroj vendbanimin në organin kompetent, brenda tetë ditëve nga dita e vendosjes në adresën ku është strehuar. Lajmërimi i vendbanimit për të miturit dorëzohet brenda tre muajve nga data e lindjes, përkatësisht, tetë ditë nga data e e vendosjes në adresën ku është regjistruar vendbanimi. Lajmërimi i vendbanimit, për personin pa zotësi të veprimit, dorëzohet brenda tetë ditëve nga dita e vendosjes në adresën ku lajmërohet vendbanimi. Lajmërimi i vendbanimit në një adresë të re banimi nënkupton edhe çlajmërimin e vendbanimit të mëparshëm në territorin e Republikës së Serbisë.

Neni 10

Krahas lajmërimit të vendbanimit, personi mbi 16 vjeç duhet të paraqesë edhe kartën e identitetit, si dhe dokumente dhe dëshmi të tjera të rëndësishme për lajmërimin e vendbanimit. Për personat nën moshën 16 vjeç, që nuk kanë kartë identiteti, krahas lajmërimit të vendbanimit, aplikuesi paraqet certifikatën nga libri i amëzës për lindje. Për përdorimin e dokumenteve nga para. 1. dhe 2. të këtij neni, të cilat nuk përmbajnë të dhëna të vërteta, përgjigjet personi që i vë në qarkullim ligjor.

Neni 11

Qytetari mund ta lajmëroj vendbanimin bazuar në të drejtën e pronësisë së një banese, kontratës mbi qiranë për banesën ose mbi një bazë tjetër ligjore. Nëse qytetari nuk mund ta lajmëroj vendbanimin e tij për arsyet e përcaktuara në paragrafin 1 të këtij neni, organi kompetent me aktvendim ia cakton vendbanimin e tij në adresën e: 1) banimit të tij të përhershëm, nëse plotësohen kushtet e tjera të përcaktuara me ligj; 2) të vendbanimit të bashkëshortit/es ose partnerit/res jashtëmartesor të tij; 3) të vendbanimit të prindërve të tij; 4) të entit ku është i strehuar në mënyrë të përhershme ose qendrën për punë sociale në territorin e së cilës ndodhet, me aplikim të qytetarit në atë ent ose qendër, që adresa e tij të jetë në adresën e entit ose qendrës. Kundër vendimit nga paragrafi 2 i këtij neni mund të ankimohet në ministrinë përgjegjëse për punët e brendshme në afat prej tetë ditësh nga dita e pranimit të aktvendimit. Ankesa kundër aktvendimit nga paragrafi 2. i këtij neni nuk e prolongon ekzekutimin e aktvendimit. Formularin e lajmërimit nga paragrafi 2 pika 4) të këtij neni, e përcakton ministri përgjegjës për punët e brendshme, me pëlqimin e ministrit përgjegjës për politikat sociale.

Neni 12

Informacioni mbi vendbanimin shënohet në kartën e identitetit të personit që lajmërohet. Aplikuesit për lajmërimin e vendbanimit për personin nën moshën 16 vjeç i lëshohet vërtetimi përkatës.

Neni 13

Organi kompetent e refuzon me aktvendim lajmërimin e vendbanimit nëse nuk konstatohet se qytetari synon të jetojë në mënyrë të përhershme në adresën që e lajmëron. Kundër aktvendimit nga paragrafi 1 i këtij neni mund të ankimohet në ministrinë përgjegjëse për punët e brendshme, në afat prej tetë ditësh nga dita e pranimit të aktvendimit. Ankesa kundër aktvendimit nga paragrafi 1. i këtij neni nuk e prolongon ekzekutimin e aktvendimit.

Çlajmërimi i vendbanimit

Neni 14

Qytetari është i obliguar ta çlajmërojë vendbanimin e tij nëse nga Republika e Serbisë shpërngulet në një shtet tjetër. Personit që çlajmëron vendbanimin i lëshohet një çertifikatë përkatëse.

Lajmërimi dhe çlajmërimi i vendqëndrimit

Neni 15

Qytetari është i detyruar ta lajmërojë vendqëndrimin në organin kompetent sipas vendit të qëndrimit, brenda tetë ditëve nga dita e arritjes në vendin e qëndrimit. Lajmërimi i vendqëndrimit vlenë deri në skadimin e kohës së përcaktuar në aplikim, e më së gjati dy vjet. Personit që e lajmëron vendqëndrimin i lëshohet një çertifikatë përkatëse. Në procedurën e lajmërimit të vendqëndrimit zbatohen dispozitat e këtij ligji me të cilin rregullohet procedura e lajmërimit të vendbanimit.

Neni 16

Qytetari e çlajmëron vendqëndrimin e tij në organin kompetent sipas vendit të tij të qëndrimit, menjëherë para se të largohet nga vendqëndrimi i tij. Personit që çlajmëron vendqëndrimin e tij i lëshohet një çertifikatë përkatëse. Nëse qytetari nuk e çlajmëron vendqëndrimin, konsiderohet se vendqëndrimi iu është ndërprerë pas skadimit të kohës së përcaktuar me rastin e lajmërimit. Nëse në aplikim nuk është specifikuar kohëzgjatja e qëndrimit, ndërsa vendqëndrimi nuk është çlajmëruar, lajmërimi i vendqëndrimit është i vlefshëm për dy vjet, nga data e aplikimit, pas së cilës qytetari është i detyruar që përsëri ta lajmërojë vendqëndrimin, nëse ai ende banon në vendin ku ka pasur vendqëndrimin e lajmëruar.

Neni 17

Nëse qytetari, i cili ka të drejtë për kartë identiteti nuk ka vendbanim ose vendqëndrim të lajmëruar në territorin e Republikës së Serbisë, dhe të cilit, në pajtim me nenin 11 të këtij ligji, me aktvendim nuk mund t’i konstatohet vendbanimi i tij, me qëllim të lëshimit të kartës së identitetit vendqëndrimi i përcaktohet me aktvendim. Vendqëndrimi i përcaktuar me aktvendimin nga paragrafi 1 i këtij neni mund të zgjasë më së shumti dy vjet nga dita e përcaktimit të tij, përkatësisht nga dita e lëshimit të letërnjoftimit.

Pasivizimi i vendbanimit dhe vendqëndrimit

Neni 18

Me kërkesë të gjykatës, organit të administratës shtetërore, organit ose organizatës tjetër, si dhe një personi tjetër juridik ose fizik që ka një interes juridik të justifikuar, organi kompetent verifikon faktin e banimit të përhershëm ose të përkohshëm në adresën ku qytetari ka të lajmëruar vendbanimin, përkatësisht vendqëndrimin. Nëse konstatohet se qytetari nuk banon në adresën ku ka të lajmëruar vendbanimin, përkatësisht vendqëndrimin, ose nëse konstatohet se ka deklaruar të dhëna të rreme gjatë lajmërimit të vendbanimit, përkatësisht vendqëndrimit, organi kompetent lëshon aktvendim me të cilin i pasivizohet adresa e vendbanimit, përkatësisht vendqëndrimit. Pasi që organi kompetent ka pasivizuar adresën e vendbanimit, përkatësisht të vendqëndrimit, shtetasi që jeton në territorin e Republikës së Serbisë është i obliguar që në afat prej tetë ditësh, nga dita e marrjes së aktvendimit nga paragrafi 2 I këtij neni, ta lajmërojë vendbanimin dhe adresën ku jeton. Nëse qytetari nuk e lajmëron vendbanimin në mënyrën e parashikuar në paragrafin 3 të këtij neni, organi kompetent ia cakton vendbanimin në pajtim me nenin 11 paragrafi 2 të këtij ligji. Ndaj aktvendimit nga para. 2 dhe 4 të këtij neni, ankesa mund të bëhet në ministrinë përgjegjëse për punët e brendshme, brenda tetë ditëve nga dita e marrjes së aktvendimit. Sipas detyrës zyrtare, organi kompetent do ta pasivizojë adresën e vendbanimit, përkatësisht të vendqëndrimit, në rast të ndërprerjes së shtetësisë së Republikës së Serbisë ose vdekjes së qytetarit.

Lajmërimi për qëndrim të përkohshëm jashtë vendit dhe kthimi nga jashtë

Neni 19

Qytetarët që shkojnë jashtë vendit me qëllim të qëndrimit të vazhdueshëm jashtë shtetit për më shumë se 90 ditë, janë të detyruar që para largimit ta lajmërojnë në organin kompetent vendqëndrimin e tyre të përkohshëm jashtë shtetit. Qytetarët që largohen jashtë vendit me qëllim të qëndrimit të vazhdueshëm jashtë vendit jo më gjatë se 90 ditë dhe e zgjasin qëndrimin e tyre, janë të obliguar që qëndrimin e përkohshëm jashtë vendit për më shumë se 90 ditë ta lajmërojnë në organin kompetent, nëpërmjet përfaqësisë diplomatike-konsullore. Qytetarët nga para. 1 dhe 2 të këtij neni janë të detyruar ta lajmërojnë kthimin e tyre në vend brenda tetë ditëve nga dita e kthimit në vendbanimin e tyre. Në rastet nga para. 1-3. të këtij neni, qytetarët janë të detyruar ta lajmërojnë rastin edhe për të miturit, nëse udhëtojnë me ta. Parashtruesit të aplikimit për qëndrim të përkohshëm jashtë vendit dhe të kthimit nga jashtë i lëshohet një vërtetim përkatës.

Njoftimi i organit kompetent

Neni 20

Organi kompetent për ekzekutimin e sanksioneve penale është i obliguar që ta njoftojë organin kompetent, në territorin e të cilit personi i dënuar e ka vendbanimin, se i dënuari është vendosur, përkatësisht është liruar nga vuajtja e dënimit, sapo ai person të fillojë ta mbajë dënimin, përkatësisht menjëherë pas lirimit të tij, ndërsa autoriteti kompetent atë informacion e regjistron në evidencën e vendbanimit.

Neni 21

Personi juridik, sipërmarrësi dhe personi fizik që ofron shërbime akomodimi është i detyruar të mbajë evidencë për ardhjet dhe largimet e qytetarëve në përputhje me rregullat që rregullojnë fushën e turizmit. Personi që ofron shërbime akomodimi është i detyruar që me kërkesë të punonjësit të policisë t’i vërë në dispozicion të dhënat nga evidenca nga paragrafi 1 i këtij neni.

Neni 22

Qytetarët që pranojnë për banim persona që janë të detyruar ta lajmërojnë vendbanimin, përkatësisht vendqëndrimin, janë të detyruar t’u mundësojnë atyre lajmërimin dhe t’ua ofrojnë në dispozicion të gjithë dokumentacionin e nevojshëm për lajmërimin e vendbanimit, përkatisht vendqëndrimit.

Neni 23

Mbikëqyrja e zbatimit të rregullave mbi lajmërimin dhe çlajmërimin e vendbanimit, si dhe lajmërimin dhe çlajmërimin e vendqëndrimit, bëhet nga ministria përgjegjëse për punët e brendshme.

Evidencat e vendbanimit, vendqëndrimit dhe qëndrimit të përkohshëm jashtë vendit

Neni 24

Evidenca e vendbanimit, vendqëndrimit dhe qëndrimit të përkohshëm jashtë vendit, mbahet nga ministria përgjegjëse për punët e brendshme, në formë elektronike. Vendibanimi i qytetarëve shënohet në evidencën e letërnjoftimit të lëshuar, i cili shërben edhe si evidencë e vendbanimit, ose për të mbahet evidencë e veçantë. Evidenca e qëndrimit të përkohshëm jashtë vendit është pjesë përbërëse e evidencës së vendbanimit. Evidenca e vendbanimit dhe vendqëndrimittë qytetarëve është unike dhe përmban të dhënat e mëposhtme: numrin e njësuar amëz të qytetarit, emrin dhe mbiemrin, mbiemrin në lindje, gjininë, datën dhe vendin e lindjes, emrin dhe mbiemrin e të dy prindërve ose kujdestarëve, numrin e njësuar amëz të prindërve ose kujdestarëve, adresën e vendbanimit (vendqëndrimit, vendbanimit jashtë vendit), profesioni, shtetësia, statusi martesor dhe data e aplikimit për lajmërimin, përkatësisht çlajmërimin e vendbanimit, vendqëndrimit ose qëndrimit të përkohshëm jashtë vendit dhe kthimit nga jashtë. Evidencat e vendbanimit dhe vendqëndrimit të qytetarëve ruhen për kohë të pacaktuar.

Neni 25

Me kërkesë të qytetarit, organi kompetent lëshon vërtetimin e vendbanimit ose vendqëndrimit, i cili është dokument publik dhe përmban të dhëna nga evidenca e vendbanimit dhe vendqëndrimit të qytetarëve. Qytetari ka të drejtë të kërkojë korrigjimin e të dhënave të pasakta dhe të vjetruara që përkojnë me të. Me kërkesë të gjykatës, organit të administratës shtetërore, organit apo organizatës tjetër, si dhe personit tjetër juridik ose fizik, që ka interes juridik të justifikuar, organi kompetent është i detyruar të dorëzojë të dhënat e kërkuara nga evidenca e vendbanimit dhe vendqëndrimit të qytetarëve, në përputhje me rregullat për mbrojtjen e të dhënave për personalitetin. Organi kompetent mund t’i ofrojë organeve shtetërore dhe organeve e organizatave të tjera të dhëna nga evidenca e vendbanimit dhe vendqëndrimit të qytetarëve, si dhe personave të tjerë juridikë dhe fizikë, sipas kushteve të mëposhtme: 1) nëse janë të autorizuar me ligj ose rregulla të tjera të kërkojnë dhe marrin të dhëna të tilla; 2) nëse këto të dhëna janë të nevojshme për kryerjen e detyrave nga juridiksioni i tyre; 3) nëse sigurojnë mbrojtjen e të dhënave personale. Me kërkesë të punonjësit të policisë, personi që ofron shërbime akomodimi është i detyruar që t’i vërë në dispozicion të dhënat nga evidenca nga paragrafi 1 i këtij neni.

Neni 26

Aktet nënligjore që rregullojnë procedurën për lajmërimin dhe çlajmërimin e vendbanimit dhe vendqëndrimit të qytetarëve, lajmërimin e qëndrimit të përkohshëm jashtë vendit dhe kthimin nga jashtë, pasivizimin e vendbanimit dhe vendqëndrimit, formularët dhe mënyrën e mbajtjes së evidencës i nxjerr ministri përgjegjës për punët e brendshme.

III DISPOZITAT NDËSHKIMORE

Me gjobë nga 10.000 deri në 50.000 dinarë dënohet për kundërvajtje personi fizik: 1) nëse nuk e lajmëron vendbanimin brenda afatit të përcaktuar në nenin 9, par. 1-3. i këtij ligji; 2) nëse nuk e çlajmëron vendbanimin në rast të shpërnguljes nga Republika e Serbisë (neni 14 paragrafi 1 i këtij ligji); 3) nëse nuk e lajmëron vendqëndrimin në afatin e përcaktuar në nenin 15 paragrafi 1 të këtij ligji; 4) nëse brenda tetë ditëve, nga data e marrjes së aktvendimit për pasivizimin e adresës së vendbanimit, përkatësisht vendqëndrimit (neni 18), nuk e lajmëron vendbanimin dhe adresën e banimit (neni 18. paragrafi 3 i këtij ligji); 5) nëse nuk e lajmëron qëndrimin e përkohshëm për më shumë se 90 ditë jashtë vendit ose nëse nuk e lajmëron kthimin në vend, në pajtim me nenin 19 paragrafi. 1-4. të këtij ligji; 6) nëse zyrtarit policor nuk ia ofron evidencën për ardhjet dhe largimet e qytetarëve (neni 21 paragrafi 2 i këtij ligji); 7) nëse pranon për banim persona që janë të detyruar ta lajmërojnë vendbanimin, përkatësisht vendqëndrimin dhe nuk ua jep në dispozicion të gjithë dokumentacionin e nevojshëm për lajmërimin e vendbanimit, përkatësisht të vendqëndrimit (neni 22 i këtij ligji). Për kundërvajtje nga paragrafi 1 pika 6) ekëtij neni, personi juridik dënohet me gjobë prej 100.000 deri në 300.000 dinarë. Për kundërvajtje nga paragrafi 1 pika 6) e këtij neni, me gjobë në shumë prej 30.000 deri në 150.000 dinarë, dënohet personi përgjegjës në personin juridik. Për kundërvajtje nga paragrafi 1 pika 6) e këtij neni, ndërmarrësi dënohet me gjobë në shumë prej 50.000 deri në 300.000 dinarë.

IV DISPOZITAT KALIMTARE DHE PËRFUNDIMTARE

Neni 28

Qytetarët të cilët e kanë lajmëruar vendbanimin në Republikën e Serbisë sipas rregullave të cilat kanë qenë të vlefshme deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, nuk janë të detyruar të regjistrojnë sërish vendbanimin e tyre.

Neni 29

Shtetasve të ish-republikave të RSFJ-së ose shtetasve të një shteti tjetër të krijuar në territorin e ish-RSFJ-së, të cilët nuk e kanë shtetësinë e Republikës së Serbisë, por kanë vendbanim të lajmëruar në territorin e Republikës së Serbisë, organi kompetent do t’u pasivizojë adresën e vendbanimit në Republikën e Serbisë pas skadimit të vlefshmërisë së letërnjoftimit të lëshuar nga autoritetet kompetente në Republikën e Serbisë.

Neni 30

Shtetasit të cilët kanë të lajmëruar vendbanimin e tyre në territorin e Republikës së Serbisë para hyrjes në fuqi të këtij ligji, janë të detyruar ta lajmërojnë vendbanimin e tyre në përputhje me dispozitat e këtij ligji, brenda një viti nga data e hyrjes në fuqi të këtij ligji.

Neni 31

Rregullat për zbatimin e këtij ligji do të miratohen brenda gjashtë muajve nga data e hyrjes në fuqi të këtij ligji, me përjashtim të dispozitave nga neni 11 paragrafi 5 i këtij ligji, të cilat do të miratohen brenda tre muajve nga data e hyrjes në fuqi të këtij ligji. Deri në miratimin e akteve nënligjore në bazë të këtij ligji, do të zbatohen aktet nënligjore të miratuara në bazë të ligjit që ka qenë në fuqi deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, nëse nuk bien ndesh me dispozitat e këtij ligji.

Neni 32

Në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, pushon së qeni i vlefshëm Ligji për vendbanimin dhe vendqëndrimin e qytetarëve (“Gazeta zyrtare e RSS”, Nr. 42/77 – teksti i rishikuar dhe 25/89 dhe “Gazeta zyrtare e RS”, Nr. 53/93 – ligji tjetër, 67/93 – ligji tjetër, 48/94 – ligji tjetër dhe 101/05 – ligji tjetër).

Neni 33

Ky ligj hyn në fuqi në ditën e tetë nga dita e publikimit në “Gazetën zyrtare të Republikës së Serbisë”.